'Lopend' patient
Zondag 25 Januari 2004 om 14:55
Vanmiddag mochten we Colder weer ophalen. Samen met Joëlle reed ik van de kerkdienst via een flitsvergadering over de muziekgroep naar Gorinchem, waar een blijde Colder ons opwachtte. Hij heeft duidelijk veel pijn aan zijn rechtervoorpoot, ondanks de pijnstillers. Op weg naar huis mocht hij achterin, met zijn kop op Joëlle's schoot, en dat maakte veel goed. Eenmaal thuis werd hij liefdevol opgevangen met een schone bench en veel knuffels van Jochum en Rineke. Rineke had wat vleesbrokken en melk voor hem klaargezet, waar hij met graagte van at. Nadien begon hij te piepen: hij moest naar buiten.Met een kluifje wisten we hem op z'n poten te krijgen, waarna hij voorzichtig naar buiten hinkte op drie poten en meteen buiten de deur z'n blaas leegde. Daarna keek hij beurtelings naar de overkant van de weg (waar hij mag poepen) en verwachtingsvol naar mij. De boodschap was duidelijk... Voorzichtig tilde ik hem de weg over, waar hij zich ijverig van zijn ontlasting ontdeed. Ook zijn darmen zijn dus nog in orde!
Al met al ben ik verbijsterd over het incasseringsvermogen van dit beestje. Morgen gaan we bij onze dierenarts langs voor nog een set röntgenfoto's. Vandaag laten we 'm verder lekker slapen.
Hiervoor: "Colder!!!" | Hierna: "Oei-oei-oei vogeltje met een staartje" | Naar de voorpagina | E-mail zenz
Klik op een van onderstaande 'tags' (indien aanwezig) om snel andere artikelen over dat onderwerp op KolesQueeste te vinden.
Gebruik de interne zoekmachine om KolesQueeste te doorzoeken:
Gebruik Google om KolesQueeste of de rest van het Internet te doorzoeken:
Word even een reisgenoot en geef uw reactie:
P.S. Wil je een eigen plaatje naast je reactie? Registreer je emailadres dan op Gravatar.com!
KolesQueeste is de online speeltuin van Gert Jan Kole. C'est moi: kind van de sixties, mensenmens - maar dan een ouderwetse, nog uit de tijd vóór de taalinflatie toesloeg en die kwalificatie devalueerde tot softe allemansvriend. Echtgenoot, papa, vriend, coach, manager. Werkzaam op het snijvlak van oude (radio) en nieuwe (interactive ~, social ~) media, met passie voor 
Hij houdt zich taai… Wow… Tis un wonderbeessie;)
Joëlle (URL) · 25-01-’04 19:11 · Reageer op JoëlleIk ben erg geschrokken van het bericht, maar het doet me goed weer positieve berichten te horen. Op de foto ziet hij er in ieder geval goed uit.
Wat ik me wel afvraag is hoe het de familie is vergaan. Angst, verdriet en blijdschap zullen elkaar ongetwijfeld hebben afgewisseld.
Sterkte voor nu en in de toekomst met Colder!
Ron Mumzle ( E-mail ) · 25-01-’04 19:50 · Reageer op Ron MumzleTja, en wat te denken van het volgende.
Rond een uur of half acht vond dhr. Colder het weer tijd om te melden dat hij echt naar buiten moest. Zo te horen aan het o zo zielige gepiep, was het echt vreselijk nodig. Maar het rechterpootje, dat deed zo’n pijn; hij kon er niet mee lopen. Gert Jan, goed als hij is (en buurmans gek?) droeg hem van vlak voor de bench, door het halletje naar buiten. Voorzichtig zette hij het beessie aan de overkant van de straat tussen de struikjes, wat een opluchting…
Een van de buurmannen waar Colder dol op is liep op dat moment met zijn twee grote honden voor onze deur langs. Colder ziet ze en roetsjt vanuit het struikgewas op drie pootjes de straat over en laat zich uitgebreid aanhalen… Heette hij dan geen Colder maar had hij de kolder in z’n kop? Wat een aansteller denk je dan.
Vanmorgen vond Jochum het nodig de bench open te maken (hij mag dat niet,maar als papa en mama nog boven zijn…) Colder leek even vergeten dat hij een pijnlijke poot had en had zo vroeg nog geen pijnstillers gekregen. Hij huppelt uit de bench struikelt over zijn eigen voorpoot en komt op de rechterflank terecht. Janken, janken… Gert Jan dendert de trap af naar beneden, troost en sust hem, geeft hem de pijnstiller voor de ochtend en dan trekt het gelukkig weer bij.
Rineke · 26-01-’04 14:28 · Reageer op RinekeSjonge we weten dat we een hond hebben…