Hij is net uit in Oz, ook hier doet ie veel stof opwaaien. We gaan hem binnenkort met de college (of een deel ervan) bekijken. Ik ben ook erg benieuwd.

Een leraar van ons heeft hem al gezien en zegt dat het een erg goede film is. De film laat je met een aantal vragen achter: wie was die Jezus? Wat is waarheid? etc…

Schijnt ook vrij bijbelgetrouw te zijn, op een paar kleine dingen na…

Ik bewonder Mel Gibson om zijn moed geen ‘water bij de wijn’ te doen…

Ik heb begrepen dat bepaalde groeperingen vooral enthousiast zijn vanwege het bekerende karakter dat de film zou hebben doordat de kruisiging zo bloedig mogelijk is gefilmd.

Ik ben bang dat de gemiddelde 21ste eeuwer daar toch niet echt meer van onder de indruk is.

De vraag is ook of je dat wilt. Want is de belangrijkste boodschap van Jezus nou echt dat Hij voor onze zonden zou zijn gestorven. (Zou hij dat zelf ook geweten hebben?)

M.i. is zijn boodschap van naastenliefde (wordt! naaste) veel belangrijker. Ik ben benieuwd of dat ook tot uiting komt in de film.

Hmm… een soort ‘shock and awe’ bekeringsstrategie dus. Dat doet me teveel denken aan hel en verdoemenis preken. Ik kan me moeilijk voorstellen dat een mens daardoor warme gevoelens krijgt voor onze grote God. Toch denk ik dat een realistische verfilming dienstbaar kan zijn, als een soort multimediale kinderbijbel voor volwassenen: licht geparafraseerd, de hoofdlijnen van de inhoud intact gelaten maar de presentatievorm aangepast aan de doelgroep.

Wat ik hoop te zien is Jezus als verpersoonlijking van God’s onvoorwaardelijke, grenzeloze liefde voor de mensen. Dat die boodschap, wat mij betreft het hart van het evangelie, eruit springt. Jezus die tot het bittere einde toe liet zien wat het betekent als je zoveel van iemand houdt. Om dat goed tot mij te laten doordringen is misschien wel een ‘shock and awe’ beeld nodig, afgestompt als ik ben: soms betrap ik me erop dat ik te makkelijk over het kruis praat, door decennia “Goede Vrijdag en Pasen” vieren gewend geraakt aan de materie.

En uit dat aangescherpte beeld van de lijdende Christus hoop ik nieuwe kracht te putten om die Liefde door te geven, in woorden en daden. In die volgorde, denk ik.

Maar dat heeft er alles mee te maken dat ik inderdaad geloof dat Jezus’ dood en opstanding van doorslaggevend belang is voor mijn relatie met God. Als Jezus niet voor mijn zonden gestorven zou zijn, als hij niet God’s zoon is maar slechts een zuiver en goed mens die willoos en onwetend het slachtoffer werd van een politiek steekspel dat hij met zijn leven moest bekopen, waarna anderen met zijn wijsheid aan de haal gingen en er een hele theologie inclusief opstanding uit de doden omheen bouwden – dan ben ik een van de beklagenswaardigste van alle mensen.

Met je eerste drie zinnen ben ik het eens.

Met je laatste alinea ben ik dat niet.

Ik denk niet dat Jezus zo letterlijk de Zoon van God was. Het mooie is denk ik, dat hij een echt mens was en dat maakt het voor ons -hoewel gruwelijk moeilijk – mogelijk om hem na te volgen! Als hij een God is, kunnen wij het wel schudden, toch?

Ik geloof er ook niet in dat je die opstanding uit de doden zo letterlijk moet nemen. Maar als je ca. 1970 jaar na je dood nog steeds zo veel besproken bent én je gedachtengoed nog zo levend is, dan kun je rustig stellen dat in ieder geval je boodschap niet is doodgegaan.

Ik denk dat dat inderdaad is wat er is gebeurt: dat er mensen met zijn wijsheid ‘aan de haal’ gingen en er een theologie omheen bouwden. De vraag is of dat erg is.

Doorheen de traditie heeft het Christendom wel bewezen dat Jezus zijn uitspraken ‘waar’ en ‘goed’ zijn. Daarop is een prachtige traditie gebouwd, die ook ooit de plank hier en daar flink mis slaat en anders doen de aanhangers dat wel. Maar of wij/zij als enige de waarheid in pacht heeft, dat waag ik te betwijfelen.

Ik wil em wel zien :D

“Wie lauw op Hem reageert, heeft de boodschap niet begrepen” – is dat niet wat kort door de bocht? Ik ben zelf niet gelovig. Punt. Niet tegen religie, wel tegen sommige religieuze instituten, maar dat is iets anders.

Dat een ander gelooft, prima. Dat ‘ie het wil vertellen, op een log of anderszins, ook best. Maar de vrijheid moet van twee kanten komen: jij de vrijheid om te geloven, ik de vrijheid om niet te geloven. Met het waardeoordeel in de eerste zin ontneem je me het laatste…

Niet bedoeld als rant-wegens-zwaar-beledigd overigens, gewoon een kritische noot.

@Kuikentje:

Grappig, ik zou juist zeggen: als hij geen God is, kunnen wij ‘t wel schudden

Maar dat heeft natuurlijk alles te maken met mijn vooronderstelling dat de ‘navolging van Christus’ niets met werken aan mijn verlossing te maken heeft: alleen met dankbaarheid omdat ik door hem verlost ben. Juist dat gegeven, dat je hele ziel en zaligheid niet van jezelf en je eigen doen en laten afhangt, maar dat Jezus alles al voor je betaalt heeft, maakt voor mij het Christelijk geloof zo waardevol. En zo compleet anders dan alle andere geloven. Als dat plaatsvervangend lijden en sterven van Jezus niet waar zou zijn, zou het inderdaad geen fluit uitmaken of je nu “christen”, boedhist of islamiet zou zijn. Links- of rechtsom, je zou het allemaal zelf moeten doen, met het levensgrote risico dat je aan het einde toch tekort blijkt te zijn geschoten… Een weinig troostrijke gedachte – sterker nog, als de zaken er zo voor stonden zou ik liever pantheist zijn. Of Hindoe, dan heb je tenminste een paar herkansingen

@Erik:

je hebt gelijk, het is wat kort door de bocht geformuleerd. Mijn excuus! Het was niet bedoeld als waardeoordeel, maar bij herlezing begrijp ik wel dat je het zo oppikt. Laat me proberen uit te leggen wat ik wel bedoelde.

Om eens een materieel voorbeeld te gebruiken: stel dat je te horen krijgt dat de postcodeloterij straatprijs van tig-miljoen in jouw straatje is gevallen, er staan drie huizen en jij hebt een paar hele loten. Als je als winnaar dan je schouders ophaalt zeg ik: “Je hebt de boodschap niet begrepen. Je krijgt geen appeltje voor de dorst, maar een boomgaard vol appeltjes voor de dorst. Je begrijpt niet wat de impact van die vele miljoenen op je leven zal zijn!” Maar je hebt gelijk: het kan ook best zo zijn dat je gewoon niet maalt om geld.

Voor wie wel religieus is ‘behept’, is de boodschap van Jezus radicaal en fundamenteel anders dan de boodschap van de andere religies. Helaas wordt in veel kerken die boodschap afgezwakt, of vervormd. Het is heel menselijk om zelf iets te willen doen aan je eigen redding, en het is een hele kunst om dat helemaal uit handen te geven. Het web van wetjes en regeltjes dat het grondpersoneel om het evangelie van Jezus heen weeft, beneemt zo het zicht op de kern van Zijn boodschap. Soms is dat web zo dicht geweven, dat het lijkt alsof “christen zijn” vooral gaat over het stipt naleven van geboden en verboden, terwijl Jezus je juist in de vrijheid zet! Jezus’ boodschap van radicale liefde verwatert dan tot een lauw ‘lief-zijn-voor-mekaar’ waar ten diepste niemand meer warm of koud van wordt. En daar doelde ik op met mijn opmerking.

Iedereen is vrij Jezus aan te nemen, of Hem voor kennisgeving aan te nemen. Het feit dat ik, als de gelegenheid zich voordoet, niet aarzel om te vertellen wat ik van Hem vindt, komt voort uit mijn enthousiasme over wat Hij heeft gedaan en gezegd. Niet zozeer uit bekeringsdrift… ook al omdat ik zo onder de indruk ben van de reikwijdte van Zijn liefde, dat ik me persoonlijk niet kan voorstellen dat een moslim of boedhist – of ongelovige! – zondermeer het lid op de neus zou krijgen. Als God zoveel van ons houdt dat Hij Zijn eniggeboren Zoon stuurt om voor ons de prijs te betalen, dan verzint Hij misschien ook wel een list om diegenen die dat aanbod afslaan (of niet kennen!) en de rekening koste wat het kost zelf willen oppikken, toch binnenboord te krijgen. Sowieso is het niet aan mij om daarover te oordelen, laat staan te veroordelen.

Boy-o-boy, wat een lap tekst…

Het punt is niet of je gelooft, want dat geloof je. De vraag is eerder hoe je er toe komt, want dat is immer weer een godswonder.

Eén aspect van Christus’leven op aarde wordt in ieder geval maar weer eens bevestigd: Hij is de ware steen des aanstoots.

@Gert Jan:

hmm, die laatste paragraaf ben ik het nu weer niet mee eens, interessant

Waarvan is je ‘redding’ nu precies afhankelijk?

Je geeft aan dat je gelooft dat Jezus ‘de prijs’ voor ons betaalde, maar dat het niet veel uitmaakt of we dat geloven, of daar akkoord mee gaan (“God’s Liefde is toch zoveel groter” ). Het is dus niet afhankelijk van onze reactie (geloof, het aannemen van Genade) op God’s actie.

Tegelijkertijd zeg je dat het ook niet ligt in de wetjes en regeltjes…

Wat was dan precies ‘de prijs’ die Jezus voor ons moest betalen? Als dat de prijs voor onze ‘zonde’ was, dan heeft ons gedrag dus blijkbaar wel invloed op onze ‘redding’. Dan is het namelijk onze zonde die tussen God (en onze ‘redding’) en ons in komt te staan en is het blijkbaar nodig dat God hier een oplossing voor geeft (in de vorm van Jezus’ Offer). Hoe kun je dan zeggen dat onze reactie op God’s oplossing van weinig invloed is?

Anyway, misschien begrijp ik je verkeerd.

Ik ben een van die overtuigde fundamentalisten die geloven dat het niet zo zeer belangrijk is voor onze huidige situatie om ‘Jezus Aan te nemen’ maar met name voor onze situatie na onze dood. Ik denk zelfs dat het fundamentele probleem hier juist(!) is dat we als mensen denken het allemaal zelf op te kunnen lossen. Dus, hoe goed bedoeld ook, als we proberen een zo goed mogelijk leven te leiden, juist dan slaan we de plank mis. We gaan er in dat geval namelijk vanuit dat we God niet nodig hebben…

God heeft besloten om ons, gelovigen, te betrekken in Zijn Reddingsplan met de Wereld. Hij wil niet dat iemand verloren gaat, maar houdt juist zoveel van ons dat Hij (ooit) besloten heeft ons autonome wezens te maken, met een eigen wil (en verantwoordelijkheid) om keuzes te maken. Tegelijkertijd biedt Hij de oplossing voor ons fundamentele probleem (zonde) in de vorm van Jezus’ Dood en Opstanding en de Kerk als vertegenwoordigers van die boodschap.

uh oh, een hele lap tekst. Ik vindt het echter een merkwaardig standpunt van je, helemaal in het licht van je rol in de NGK

Please Correct me if I’m wrong!

Ps: Opvallend dat The Passion, op dit weblog in ieder geval, zo veel stof op doet waaien over de persoon van Jezus, niet over het ‘anti-semitisme’ of andere zaken… Jezus zelf liet weinig ruimte om Zijn boodschap en Presentatie anders te interpreteren. The bottom line is dus of je Jezus(‘s boodschap) aanneemt of afwijst.

@Dave

wij zitten toch heel aardig op een lijn. Als ik zeg dat het ieder vrij staat Jezus aan te nemen of voor kennisgeving aan te nemen, doel ik op de keuzevrijheid die we als autonome mensen hebben gekregen. Daarmee zeg ik beslist niet dat die keuze niet van invloed zou zijn op je redding!

Ook je opmerking dat onze zonden tussen God en ons instaan onderschrijf ik volledig. Daarbij gaat het niet alleen om mijn persoonlijke schuld, maar ook om de schuld die wij als mensen collectief dragen. Onder de links staan de bijbelpassages waarin Paulus uitlegt hoe voor allebeide Jezus de oplossing aandroeg.

Ik weet dat Jezus zegt dat niemand tot de Vader komt dan door Hem, en ik realiseer me dat die woorden impliceren dat er geen tijd te verliezen is: iedereen moet dat weten! Tegelijk ben ik overweldigd door de manier waarop God genadig is voor wie Zijn Zoon aannemen als hun redder, en kan ik het niet helpen te denken dat zijn genade nog groter is. Als Hij voor mij zo goed is, waarom dan niet voor anderen?

Dat is geen reden om nu apathisch onderuit te zakken en af te wachten hoe God de rest van de wereld gaat redden: per slot van rekening hebben we wel de opdracht gekregen om alle volken te laten zien wie Hij is.

Stel, je zit op een groot zinkend cruiseschip. De kapitein roept om dat de reddingsboot is gekomen, en je vertelt dat aan je medepassagiers. De een stapt opgelucht over, een ander gelooft niet dat het schip werkelijk tenonder zal gaan (er zijn toch dubbele rijen luchtkamers?), een derde twijfelt of die stem wel van de kapitein was, weer een ander vindt de reddingsboot toch een stuk minder comfortabel en twijfelt nog even, de laatste zegt: “Ga jij maar, er komt vast nog wel een andere boot!” Een ieder is vrij in zijn keuze. Mijn persoonlijke waarneming is, dat de boot zinkt en de reddingsboot klaar ligt. Daar zal ik naar handelen: zowel door anderen daarvan te vertellen als door zelf gebruik te maken van die boot. Maar ik zal niemand aan z’n haren meesleuren.

Eh…ieks!? Een ieder is vrij in zijn keuze, maar o wee als je de verkeerde maakt, dan ben je verloren? Dat vind ik eerlijk gezegd een hele enge vorm van godsbeleving. Je stelt ook doodleuk dat ik een schuld heb en dat ik daar dus iets voor moet doen om er af te komen.

Dat je je goed voelt in een geloof, prima. Maar met dit soort opvattingen krijg ik weinig keuze om er anders over te denken, als je het mij vraagt…

@Erik:

ja, kort en weinig flatteus samengevat komt het daar wel op neer. Is dat nieuw voor je? Zowel de idee van de erfzonde (waardoor ieder mens schuldig is, en daarom niet zondermeer bij God kan komen) als de notie dat er buiten Jezus om geen redding is, zijn kernbegrippen binnen de Christelijke traditie, en volledig in overeenstemming met de Bijbel. Die traditie heeft op zijn beurt onze cultuur gevormd. Het concept ‘erfzonde’ is zelfs zo verworteld in onze cultuur, dat we onze MP Kok meer dan 50 jaar na dato op pad stuurden om excuses aan te bieden voor de ontvangst van de Joden na de tweede wereldoorlog, en de koloniale activiteiten in het huidige Indonesië.

Dat jij weinig keuze krijgt om er anders over te denken bestrijd ik echter: niemand weerhoudt je ervan om deze denkbeelden voor kennisgeving aan te nemen en het langs je koude kleren te laten afglijden. Het zijn echter wel deze ideeën die de kern vormen van het Christelijk geloof. En als een Christen je dus probeert te overtuigen van het feit dat je Jezus nodig hebt, is dat niet omdat zo iemand een betweter is en zo nodig gelijk wil hebben. Het komt voort uit bewogenheid, omdat hij of zij oprecht gelooft dat het wel of niet aannemen van het evangelie van cruciaal belang is voor je toekomst.

De wrevel die deze discussie bij je opwekt begrijp ik ook best, en daarom ben ik ook terughoudend in mijn uitspraken, wellicht zelfs terughoudender dan sommigen zouden willen

Jezus offer, de noodzaak en de diepe betekenis ervan voor je leven, zijn niet ten volle te begrijpen zonder kennis te hebben van de begrippen (erf)zonde en schuld. Omgekeerd: als die begrippen helder zijn, wordt de noodzaak van Jezus’ lijden zichtbaar en zie je hoe die verschrikkelijke woorden ‘zonde en schuld’ dankzij Zijn offer voor altijd zijn uitgewist – een prachtige boodschap! Onder de linkjes in mijn vorige reactie vind je Paulus’ uitleg: hij weet het veel beter te verwoorden dan ik. Om de volle betekenis van de oplossing te zien, moet je het probleem eerst goed kennen. Dit ‘probleem’ verzwijgen omdat het wellicht gevoelig ligt is dus niet alleen oneerlijk, maar ook contra-productief: het reduceert Jezus’ lijden en sterven tot een historische gebeurtenis zonder werkelijke actuele relevantie, en reduceert Jezus zelf tot een man die voorleefde wat hij predikte.

Maar ja, zoals ik in het begin al zei: Jezus’ boodschap is zeer controversieel, het is onmogelijk om er geen mening over te hebben. Dat was al zo in Jezus’ dagen, en dat is nu nog steeds zo. Ik hoop alleen dat die termen ‘zonde en schuld’ je niet verder verwarren, maar je juist helpen om te begrijpen waarom ik zo enthousiast ben over iets verschrikkelijks als een kruisdood.

Het is een opvatting die ik eerlijk gezegd moeilijk te begrijpen vindt. Je roept immers bot gezegd op om tot geloof te komen door te dreigen met het vreselijks wat mij anders gaat overkomen. Eerlijk gezegd vind ik het eerlijk gezegd geen aanlokkelijk idee om een godheid aan te hangen die almachtig zou zijn en toch dit laat gebeuren – ook al probeer ik als goed en oprecht mens door het leven te gaan. En dat alleen omdat ik niet het juiste geloof zou hebben?

Ik trek je oprechtheid niet in twijfel, maar de opvattingen die je hanteert vind ik eerlijk gezegd erg ver gaan en zullen zeker niet de mijne worden.

Eerlijk gezegd zeg ik wel veel eerlijk gezegd…

Met belangstelling zit ik dit gesprek te volgen…

Waarbij ik steeds moet denken aan: dat het Evangelie van Jezus Christus voor de één een ergernis is en voor de ander een dwaasheid…

En eerlijk gezegd kan ik me die ergernis wel een beetje voorstellen.

Dan denk ik: had het nou echt niet anders gekund? Was het nou echt nodig dat God zijn eigen Zoon liet kruisigen voor mijn zonden?

Wat is dat voor een Vader?

En gek genoeg helpt het mij dan dat Jezus kruisdood me leert wát echte gehoorzaamheid is… want Jezus heeft die gehoorzaamheid ook moeten leren, en ‘t heeft Hem moeite gekost, die uiterste gehoorzaamheid aan God, je laten kruisigen, voor de zonden, voor het verkeerde dat anderen deden en doen…

En ‘t was echt niet: Lam God’s dat zo onschuldig, zo vriendelijk en geduldig, voor ons aan ‘t kruishout ging…

Er is geschreeuwd aan dat kruis, daar is de ergste vertwijfeling geweest die een mens kan meemaken: Mijn God, mijn God, waarom hebt U me verlaten… Hij heeft het uitgeschreeuwd.

Dat maakt mij helemaal stil. Daar krijg ik steeds weer een brok van in m’n keel. En steeds weer spoort het me aan om Jezus te volgen. Om als Hij te zijn, in mijn relatie met anderen, in m’n dagelijks leven. Om Gods liefde en Jezus liefde voor mensen aan mensen te laten zien en voelen. Om met ontferming bewogen te zijn…

Dat maakt me gelukkig. Een geluk dat ik graag zou willen delen met – en willen uitdelen aan iedereen.

Dát, wat het leven zoveel rijker en waardevoller maakt. Dát, wat alle zinloosheid in het leven wegneemt.

Ik zou het willen geven aan Eric, die blijdschap, die rijkdom…

Maar ik kan hem het geloof niet geven…

En dus kan ik slechts aan God vragen om het Hem te geven… Want Hij is zoveel meer dan ik.

@ Gert-Jan: ik kan idd de instelling van mijn reactieding niet wijzigen, helaas.

Ennieweej, ik ben bang dat wij het nooit echt eens zullen worden omdat we op een fundamenteel punt van mening verschillen, namelijk dat de kruisdood van Jezus zorgt voor onze redding. En dan gaat het over een redding na de dood.

M.i. is het veel belangrijker wat we er hier beneden van maken. In hier beneden kunnen we onze eigen hel en onze eigen hemel creeëren. Ik weet ook dat ik het nooit zo goed kan doen als dat zou moeten. En ik geloof wel dat we daarvoor de genade en veel hulp van God nodig hebben. En een vorm van die hulp is de komst van Jezus en zijn nalatenschap.

Maar laten we eerlijk zijn: die erfzonde is een theorie van Augustinus en niet uit de bijbel en bovendien is die bijbel ook niet onfeilbaar, want mensenwerk.

En kruisdood of niet, we moeten ons toch zelf inzetten om er iets van te maken. En nee, ik wil, kan en zal nooit geloven dat het voor God uitmaakt of je christen, boedhist of islamiet bent.

Wat ik me opeens afvraag: vallen joden, die Jezus dus niet als de Messias erkennen, volgens jou ook buiten de boot, Gert-Jan?

Het is notabene hún God die wij ook aanbidden.

Aan hen heeft hij zich geopenbaard, aan hen heeft hij beloftes gedaan. Zij zijn zijn volk. Hoe denk je daarover?

@Kuikentje;

buiten de boot? Gods verbond met Zijn volk is eeuwigdurend. De weg van de rechtvaardigheid door de wet is open: wie Gods geboden onderhoudt zal leven . Wat ik in de bijbel lees is dat er daarnaast genade door het offer van Jezus is, voor ieder die in Hem gelooft . En zoals ik al zei, het is niet aan mij te oordelen, laat staan te veroordelen. Als God straks iedereen in Zijn armen sluit, zal me dat niet verbazen. Het staat wel niet zo in het script, maar ik zou het wel typisch God vinden