Ja, zet u 'm daar maar neer...

Zaterdag 13 November 2004 om 18:43

De zwarte Golf was me al eerder opgevallen. We stonden te wachten voor de verkeerslichten om rechtdoor te rijden, en hij passeerde ons rechts op de rijbaan voor het verkeer dat de ring wil opdraaien. Hij reed met het overige verkeer mee de bocht in, maar schoot toen onverhoeds de baan voor rechtdoor op om even later voor het volgende verkeerslicht tot staan te komen. 'Wat 'n aso,' zei ik tegen Joëlle, 'laten we daar maar uit de buurt blijven.'

Ons verkeerslicht sprong op groen en we reden door naar het volgende verkeerslicht, dat aansluitend groen kreeg. De Golf gaf gas, maar omdat ik al vaart had liep ik snel op 'm in. Toen ik bijna naast 'm reed, slingerde hij opeens naar links, mijn baan op. Ik trapte op de rem en voelde de Volvo uitbreken op het natte wegdek. Geschrokken stuurde de Golf weer terug naar zijn baan, maar voor mij was het al te laat. De achterkant zwiepte naar rechts, hard tegenstuur naar rechts om de wielen weer in het verlengde van de weg te krijgen, zwiep naar links, weer hard tegenstuur, opnieuw naar rechts - en nu viel er niks meer te sturen.

Bijna dwars op de weg gleed de auto de middenberm in, regelrecht naar een bijzonder dikke, vierkante paal. Hij zag er erg solide uit (achteraf bleek het de staander van een ANWB-borden portaal te zijn), en het flitste door m'n hoofd: dat niet! We gingen nog te hard, de klap zou te groot zijn. Remmen was er niet bij, maar de voorwielen kregen in de berm weer iets meer grip, en ik herinnerde me de belangrijkste les van de slipcursus: kijk naar waar je naartoe wilt. Niet fixeren op objecten waar je tegenaan kan klappen, maar juist daar vanaf kijken, naar de plek waar je wel heen wilt.

Het werkte. De witte paal verdween uit m'n blikveld - raar overigens, hoe op zo'n moment je wereld zich versmalt, alsof je met oogkleppen op rijdt. Aan de bandensporen te zien hebben we 'm op een paar decimeter gemist. Voor me lag de middenberm, maar de andere weghelft kwam verschrikkelijk snel dichterbij. Veel te snel, en veel te veel verkeer op die rijbaan. Dat ging niet goed. Iets verderop in de berm zag ik een lantaarnpaal. Ik richte m'n ogen op die paal, zag 'm als vanzelf naar het midden van het beeld verschuiven en bereide me voor op de klap.

Opeens stond alles stil. Een geur van benzine en koelvloeistof drong het compartiment binnen. Ik keek opzij en zag Joëlle's bleke gezicht. 'Alles OK?' vroeg ik. Ze knikte. De benzinelucht werd sterker. Ik zette het contact af, stapte uit, liep om de auto heen en opende Joëlle's deur. 'Kom er maar uit, die lucht bevalt me niks.' Ze bleef zitten en barstte in tranen uit. Ik hurkte naast haar en legde m'n arm om haar schouder. 'Kom op, meid. Eerst er uit.' Ze stapte uit, we omhelsden elkaar. Wij waren nog heel.

Dat konden we niet zeggen van de Volvo. De lantaarnpaal was tot de vooras de voortrein binnengedrongen, de motorkap verfrommelend als was het een vloeipapiertje. De rest van de carosserie was onbeschadigd, maar de sierstrip aan mijn portier was spontaan naar achteren geschoven, de aardewerken cadeautjes die Rineke onder de laadvloer had verstopt voor onze jongste telg lagen in gruzelementen, het stekkertje van de lader was afgebroken in de telefoon en zo waren er legio stille getuigen van de klap die we hadden doorgemaakt.

Hiervoor: "Ben jij ook zo bang?" | Hierna: "Supersize Your TV" | Naar de voorpagina | E-mail GJ

Reisgenoten

Gert Jan en Joëlle, ik houd zielsveel van jullie. Dat zegt een mens niet vaak, maar na zo’n verhaal wil ik toch dat jullie dat weten. En wat ben ik blij dat het bij blikschade is gebleven. Als dat geen werk van een engel is. Ik hoop dat jullie de komende dagen/weken de tijd nemen om bij te komen en goed luistert naar je eigen emoties. Dikke kus van Annelies

Annelies ( E-mail ) · 13-11-’04 19:54 · Reageer op Annelies

Wat kan ik nog toevoegen aan de woorden van je zus?

Behalve de gebruikelijke Kole-grapjes: dat het wel erg overdreven is om een lantarenpaal in je auto te zetten als de binnen verlichting het niet doet ;-)

Maar oh wat zijn we dankbaar aan de Hemelse Vader dat het zo is afgelopen!! En dat we zulke grapjes nog kunnen maken!

Mutti ( E-mail ) · 13-11-’04 23:06 · Reageer op Mutti

Ja, zo word je weer met de “neus” op de feiten gedrukt. Ten eerste is een volvo inderdaad een ontzettend veilige auto en te tweede hoef je in het verkeer het niet zelf schuld te zijn, een ander kan het ook voor je verknallen.

Veel sterkte toegewenst,

Roger

Roger Kuypers ( E-mail ) (URL) · 14-11-’04 02:12 · Reageer op Roger Kuypers

Tjonge, Wat een klap!

Wat blijkt ons leven dan opeens kwetsbaar, als decimeters uitmaken…

Dat zet de prioriteiten weer even in de juiste volgorde.

We danken God dat jullie er veilig van af zijn gekomen. Veel sterkte in de komende dagen, lichamelijk is er misschien niet veel ‘geraakt’, maar ik kan me voorstellen dat je geestelijk en emotioneel het een en ander te verwerken hebt.

God’s Zegen toegewenst,

Dave en Eef

Dave en Eef (URL) · 14-11-’04 02:57 · Reageer op Dave en Eef

Gelukgewenst dat jullie het er zo hebben afgebracht, en ook van mij sterkte met het verwerken.

Een advies voor de volgende Volvo: regenbanden (serieus).

De Golf-rijder heeft van dit alles zeker niets meegekregen?

Willem van Strik ( E-mail ) · 14-11-’04 07:37 · Reageer op Willem van Strik

Een veilige auto en een goed reactievermogen van Gert Jan is jullie mazzel geweest. Gelukkig zijn jullie lichamelijk ongedeerd. Heel veel sterkte in de komende tijd!

Toon en Hanneke Diets ( E-mail ) · 14-11-’04 10:16 · Reageer op Toon en Hanneke Diets

Dat is schrikken.. ik ben erg blij dat jullie hier goed uit zijn gekomen.. In plaats van verder te surfen dank ik God voor zijn bescherming en voor de beloften en zegen die op jullie leven rust..

Sterkte gewenst deze week.

Esther ( E-mail ) · 14-11-’04 21:27 · Reageer op Esther

Sowhee, dan weet ik weer ineens waarom ik Volvo rijd… Ben in ieder geval blij dat iedereen ongedeerd is gebleven, aan de schade te zien is de klap toch behoorlijk geweest! Ik wens jullie veel sterkte!!

Walter

Walter · 15-11-’04 12:44 · Reageer op Walter

En de veroorzaker??

Frank ( E-mail ) · 15-11-’04 16:51 · Reageer op Frank

Dank voor alle goede wensen! Inderdaad, we hebben de goede afloop te danken aan de combinatie van een veilige auto, autogordels (allemaal dragen!), een slipcursus (allemaal volgen!) en bovenal de onmisbare bescherming van God.

Wat betreft de veroorzaker: die minderde vaart toen hij ons zag slippen, maar ging er vandoor toen we eenmaal ‘voor paal stonden’. Hij (of zij?) heeft niet eens gewacht om te zien of we het er levend hadden afgebracht. ‘s Middags hebben we aangifte gedaan bij de politie, die ons een folder meegaf van het waarborgfonds. Omdat er technisch-juridisch echter geen sprake was van een aanrijding (als in: contact tussen beide voertuigen) is het maar zeer de vraag of dit fonds zal uitkeren.

Desondanks ben ik blij dat ik die ‘aanrijding’ heb kunnen voorkomen.

Gert Jan ( E-mail ) (URL) · 15-11-’04 18:50 · Reageer op Gert Jan

Ik las dat deze week http://www.verkeersongeval.nl gelanceerd is. Het is een site die slachtoffers wil begeleiden in de molen van bureaucratie en papier, waarin ze terecht komen na een ongeval. Misschien hebben jullie er wat aan..?

Esther ( E-mail ) · 17-11-’04 16:25 · Reageer op Esther

Verder lezen?