Mark Taw reikt een aantal ingrediënten aan die bruikbaar zijn. Tegelijkertijd kent zijn bijdrage ook beperkingen. Zo heb ik de indruk dat het artikel vooral gericht is op de situatie van mensen die op kantoor werken en/of die de hele werkdag naar het scherm van een PC zitten te turen of die bezig zijn een artikel in elkaar te zetten. Ik kan me niet indenken dat bijvoorbeeld een huisarts maar 1½ tot 3 uur per dag effectief aan het werk is. In de gezondheidszorg kun je je trouwens sowieso afvragen wanneer je effectief bezig bent. Veel managers, zorgkantoren en de overheid proberen het werk van o.a. de thuiszorg in minuten te meten en te weten. Dat is een aardige poging om de effectiviteit op te voeren, maar ben je pas een goede verpleegkundige als je kans ziet om 6 patiënten in een uur te wassen of zijn er nog andere factoren die de kwaliteit bepalen?

Daarnaast wil ik opmerken dat je soms domweg denktijd nodig hebt. Iemand die een artikel schrijft zit misschien maar 2 uur echt te typen, maar de rest van de tijd moet de bijdrage ook kunnen rijpen. Opnieuw de vraag: wanneer ben je nu effectief bezig?

Trouwens: een leraar, is hij of zij echt maar 1½ tot 3 uur effectief bezig. Tsja, misschien wel in die zin dat leerlingen zich vaak maar 5 minuten concentreren…. Maar hij of zij is heus wel langer aan het werk….

En iemand die aan de lopende band staat?

Nee, het artikel lijkt me meer geschreven naar aanleiding van het werk op een kantoor en dan in de slechte zin van het woord, zoals de serie The Office van de VPRO. Als het daar werkelijk zo ineffectief is (en als de adviezen van de auteur kloppen) kan ik me ook voorstellen dat de werkdag tot 3 uur wordt teruggebracht…. (maar dan wel effectief).

De link naar het opvoedingsprogramma (Nanny) – in Nederland bij RTL 4 onder de titel Eerste Hulp bij Ongelukken- lijkt aardig, maar de uitwerking is zwak. Waar het bij Nanny om gaat is dat ouders de opvoeding moeten organiseren. Dat is een hele kunst die niet iedereen in de vingers heeft. Ze plaatst haar methodiek wel erg sterk in een systeem van belonen en straffen en dat is typisch Amerikaans en Skinneriaans. Natuurlijk kun je niet zonder belonen en straffen en is het handig om soms je persoonlijke effectiviteit als opvoeder eens te bekijken, maar het is mijns inziens wel een te beperkte visie. Skinner dacht ooit zelfs dat je met goed belonen en straffen een perfecte maatschappij zonder criminaliteit kon kweken, maar zo zit de wereld niet in elkaar. Zo kun je natuurlijk ook de factoren die je werk belemmeren weghalen, da’s een aardige tip, maar de link naar Nanny lijkt me wat beperkt.

Wat het tijdschrijven betreft: altijd leuk natuurlijk en soms zeer zinvol. Maar er zijn ook mensen die meer tijd kwijt zijn aan het organiseren van hun agenda en aan het bedenken hoe ze hun werk in zullen delen dan aan het werkelijke werk. Maar misschien gaat de bijdrage van Mark Taw daar ook wel een beetje over.

Tenslotte nog dit: de lichamelijke huishouding is van groot belang voor het werk. Inderdaad is een stevige lunch rampzalig voor de productiviteit aan het begin van de middag. Hoewel: je kunt er ook ondeugend gebruik van maken door rond de tijd van de middagdut een (voor jou) belangrijke beslissing door te drukken….

Naast de voedingsgewoonten speelt ook de beweging een stevige rol. Jammer dat Taw niet besluit om iedere dag op de fiets naar het werk te gaan, in plaats van een paar keer per maand (kennelijk woont hij op fietsafstand van zijn werk). Ook fysieke activiteiten dragen flink bij tot het verhogen van de denkprestaties en blijken het ziekteverzuim sterk te verminderen.