Stille Zaterdag: helemaal verzoend

Zaterdag 11 April 2009 om 09:34

Papa glimlachte terug en pakte een gebakje. 'Mackenzie, wat ik voor ogen heb, is niet voor mijn gerief bedoeld, of dat van jou. Wat ik doe is altijd en alleen maar een uitdrukking van mijn liefde. Mijn werk is leven voort te laten komen uit de dood, vrijheid te brengen uit geschondenheid en duisternis te veranderen in licht. Wat jij ziet als chaos, zie ik als een fractal. Alles moet zich ontvouwen, ook al brengt dat hen die ik liefheb in een wereld vol afschuwelijke tragedies, en dat geldt ook voor degene die mij het dierbaarst is.'

'U hebt het over Jezus, nietwaar?' vroeg Mack zacht.

'Ja. Ik houd zo van die jongen.' Papa keek even de andere kant op en schudde haar hoofd. 'Het draait allemaal om hem, weet je. Er komt een dag dat jullie zullen inzien wat hij allemaal heeft opgegeven. Daar zijn gewoon geen woorden voor.'

Mack voelde zijn eigen emoties opwellen. Hij werd diep geraakt toen hij Papa hoorde vertellen over haar zoon. Hij aarzelde even om het te vragen, maar verbrak ten slotte de stilte.

'Papa, kunt u me helpen om iets te begrijpen? Wat heeft Jezus eigenlijk tot stand gebracht door te sterven?'

Ze keek nog steeds naar het bos in de verte. 'O,' ze wuifde met haar hand. 'Niet zoveel. Alleen maar de totstandkoming van alles wat wij in onze liefde voor ogen hebben gehad, al van voor de grondlegging van de wereld,' verklaarde Papa op een haast zakelijke toon. Toen keerde zij zich naar Mack toe met een twinkeling in haar ogen.

'Wauw! Dat vind ik nogal breed uitgemeten. Zou u het niet wat preciezer kunnen zeggen?' vroeg Mack nogal brutaal, althans dat vond hij toen de woorden uit zijn mond kwamen.

Papa raakte er echter niet door van slag, maar keek hem stralend aan. 'Nee maar! Hij begint nog praatjes te krijgen ook! Geef iemand een vinger en hij pakt meteen je hele hand.'

Hij beantwoordde haar grijns, maar omdat hij zijn mond vol had, zei hij niets.

'Zoals ik al zei, het draait allemaal om hem. De schepping en de geschiedenis draaien om Jezus. Hij is het middelpunt van onze bedoelingen en in hem zijn wij volkomen mens geworden. Maar ook voor jou geldt dat je in hem volkomen mens wordt. Dus onze doelstelling en jouw bestemming zijn voor eeuwig met elkaar verbonden. Je zou kunnen zeggen dat we op één paard hebben gewed. Er is geen plan B.'

'Dat lijkt mij nogal riskant,' opperde Mack.

'Misschien voor jou, maar niet voor mij. Er heeft nooit enige twijfel bestaan over wat ik vanaf het begin heb gewild en ook heb gekregen.' Papa leunde naar voren met haar armen gekruist op de tafel. 'Lieverd, je hebt mij gevraagd wat Jezus aan het kruis heeft volbracht. Nou, luister goed: door zijn dood en opstanding ben ik nu volkomen verzoend met de wereld.'

'De hele wereld? U bedoelt met degenen die in u geloven, toch?'

'Met de hele wereld, Mack. Wat ik je vertel is dat verzoening twee kanten heeft en ik heb mijn aandeel geleverd, helemaal volledig en afdoende. Het ligt niet in de aard van liefde om een relatie op te dringen aan iemand, maar liefde opent juist de weg naar de ander toe.'

En daarmee stond Papa op en pakte de bordjes van tafel om ze naar de keuken te brengen.

Mack schudde zijn hoofd en keek haar aan. 'Dus, ik begrijp niet echt waar verzoening over gaat en ben ontzettend bang voor emoties... Is dat het?'

Papa antwoordde niet direct, maar schudde haar hoofd terwijl ze zich omdraaide en wegliep naar de keuken. Mack kon haar horen mopperen en mompelen, alsof ze in zichzelf sprak: 'Mannen! Soms zijn het zulke idioten.'

Hij kon zijn oren niet geloven. 'Hoorde ik daar God mij een idioot noemen?' riep hij door de hordeur.

Hij zag dat ze haar schouders ophaalde voordat ze om de hoek verdween en hoorde haar toen in zijn richting terugroepen: 'Wie de schoen past... lieverd.'

Mack lachte en ging weer achterover zitten. Hij had het helemaal gehad. Zijn hoofd zat overvol en zijn maag trouwens ook. Hij nam de overige schoteltjes en bordjes mee naar de keuken en zette de stapel op het aanrecht, gaf Papa een kus op haar wang en liep naar de achterdeur.